Stefan Rachwał

Wojsko i służby mundurowe

Stefan Karol Rachwał, urodzony 14 sierpnia 1896 roku w Brzesku, był znaczącą postacią w historii Wojska Polskiego. Jako major piechoty, Rachwał zdobył uznanie i szacunek wśród swoich współpracowników oraz żołnierzy, z którymi służył.

Jego życie tragicznie zakończyło się 28 lutego 1943 roku w Auschwitz, gdzie poniósł śmierć w obozie. Historia Stefana Rachwała pozostaje istotnym elementem polskiego dziedzictwa wojskowego, a jego odwaga i poświęcenie są wspominane z głębokim szacunkiem.

Życiorys

Stefan Rachwał przyszedł na świat w Brzesku, w rodzinie o nazwisku Franciszek. W roku 1915 zakończył z powodzeniem kurs w szkole podoficerskiej, oceniony „z postępem dobrym”. Od 6 lutego 1916 roku był wojskowym w 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich, biorąc udział w ważnych walkach, m.in. pod Kołodią oraz Rudką Miryńską w Wołyniu. Następnie pełnił rolę zastępcy podoficera amunicyjnego w Oddziale Sztabowym Komendy III Brygady Legionów Polskich.

W dniu 28 marca 1917 roku, Rachwał został uwzględniony w wniosku o przyznanie mu austriackiego Krzyża Wojskowego Karola. Po zakończeniu I wojny światowej, 3 września 1919 roku, jako podoficer byłych Legionów Polskich, uzyskał awans na podporucznika w piechocie, z datą wsteczną od 1 sierpnia tego samego roku. W tym okresie pełnił służbę w 15 Pułku Piechoty.

3 maja 1922 roku, Stefan Rachwał został zweryfikowany i odnotowany jako porucznik z datą starszeństwa przypadającą na 1 czerwca 1919 roku oraz 1199. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego macierzystym oddziałem pozostał 15 Pułk Piechoty z Dęblina. Później został transferowany do 63 Pułku Piechoty w Toruniu, a następnie przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII, także w Toruniu.

W grudniu 1932 roku ogłoszono jego ponowne przeniesienie do 63 Pułku Piechoty. 4 lutego 1934 roku, Rachwał otrzymał awans na majora, ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku oraz zajmując 24. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W kwietniu tego samego roku otrzymał stanowisko dowódcy batalionu w swoim macierzystym 63 pp.

W marcu 1939 roku, był dowódcą II batalionu w 16 Pułku Piechoty w Tarnowie. Niestety, 27 lutego 1942 roku, Stefan Rachwał został uwięziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz, a zaledwie dzień później, 28 lutego 1943 roku, stracił tam życie.

Ordery i odznaczenia

W dorobku Stefana Rachwała znalazły się liczne wyróżnienia i nagrody, które podkreślają jego zasługi w różnych dziedzinach. Oto znaczące odznaczenia, które otrzymał:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 24 października 1931,
  • Krzyż Walecznych,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, którego otrzymanie miało miejsce 10 listopada 1928,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Państwowa Odznaka Sportowa.

Przypisy

  1. Szkoła podoficerska. „Goniec Polowy Legionów”. Nr 10, s. 3, 31.10.1915 r. Lwów. [dostęp 06.10.2021 r.]
  2. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 90 z 25.09.1919 r., s. 2161.
  3. Lista starszeństwa 1922, s. 92.
  4. Rocznik Oficerski 1923, s. 305, 432.
  5. Rocznik Oficerski 1924, s. 274, 372.
  6. Rocznik Oficerski 1928, s. 77, 213.
  7. Rocznik Oficerski 1932, s. 56, 474.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 13 z 09.12.1932 r., s. 416.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 4 z 05.02.1934 r., s. 71.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 07.06.1934 r., s. 149.
  11. Rybka i Stepan 2006, s. 566.
  12. M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  13. Rocznik Oficerski 1932, s. 56.
  14. Rybka i Stepan 2006, s. 24.
  15. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":

Józef Lewkiewicz | Władysław Cyga (oficer) | Stanisław Czosnek | Michał Nodzeński | Leszek Lubicz-Nycz

Oceń: Stefan Rachwał

★★★★★
Średnia ocena:4.98 Liczba ocen:9